Zon, zee en strand
Door: Lise
Blijf op de hoogte en volg Lise
18 Maart 2016 | Verenigd Koninkrijk, North Berwick
Michele is een aantal weken op bezoek geweest, dus we hebben in de weekenden en avonden weer heerlijk de toerist uit gehangen. Ons eerste ‘echte’ uitstapje was naar Arthurs’ seat, samen met nog wat vrienden beklommen we de heuvel om van het mooie uitzicht over Edinburgh te mogen genieten. Helaas eindigde dit avontuur iets minder fleurig. Ik gleed uit op de weg naar beneden en overrekte spieren van mijn enkel. De pijn was intens en ik was niet in staat te lopen. Gelukkig kon Michele me naar beneden dragen en hebben we gelift (!) naar een bushalte. Een nieuwe ervaring, maar Schotland is de perfecte locatie om het liften voor het eerst uit te proberen. Over het algemeen zijn veel mensen hier wel te vertrouwen denk ik. Het werd een weekje op bed liggen/zitten en hopen dat mijn enkel snel kon genezen. Ik ben ondertussen in staat om te lopen, maar het gaat nog steeds niet geweldig, dus helaas zitten salsa dansen en klimmen er voorlopig nog steeds niet in. Misschien toch maar binnenkort een bezoekje aan de dokter brengen.
Ondanks de pech konden we later wel weer korte uitstapjes maken. We gingen naar Portobello beach, een klein strand ten oosten van Edinburgh. Er waren wat monumenten hier en daar en het uitzicht was mooi. Het voelt goed om een strand op een half uur afstand te hebben, perfect om even je ontspanning te vinden! Verder heb ik iets gekocht wat al heel lang op mijn lijstje stond: een spiegelreflexcamera! Met de nieuwe Canon moesten we er natuurlijk ook op uit en 1 van onze eerste locaties om het fotograferen te proberen was Calton hill. Slechts 10 minuten lopen en je bent op deze lage heuvel, maar met een adembenemend uitzicht. Ik moet zeggen dat dit bijna nog meer de moeite waard is dan Arthurs’s seat. Geen gevaar voor uitglijden, want je kan gewoon met een trap, en daarnaast zijn er diverse monumenten én een observatorium te bezichtigen. Met een ondergaande zon was dit de perfecte locatie om de dag af te sluiten.
Craigmillar castle was een ander uitstapje. Samen met Katja, een Duitse vriendin van hier, bezochten we de ruïne op een stralende dag. Er zijn meerdere verdiepingen en overal zijn er verborgen kamers en steegjes, erg leuk dus! Het kasteel ligt op een heuvel direct naast the Royal Infirmary, het ziekenhuis waar ik een gedeelte van mijn tijd doorbreng. Goede bus connecties en dichtbij het centrum, dus mocht je je hier ooit begeven dan is dit zeker een aanrader!
De laatste weken heb ik ook tijd gestoken in iets heel anders. 28 mei heb ik voor het eerst een eigen kraam op een markt, dus dat is haken, haken en nog meer haken! In de Greyfriar’s church wordt de ‘Bohemia Art Craft Design’ markt georganiseerd. Deze locatie is een sightseeing punt door het beroemde beeld van Bobby, een hond die volgens het verhaal tot zijn dood aan toe het graf van zijn baasje bezocht. Of het waar is is een tweede, maar Bobby kan er ieder geval voor zorgen dat er genoeg mensen naar de markt zullen komen. Vanaf nu is het natuurlijk wel business voor mij:P
Om nog even op het thema terug te komen, samen met Katja ben ik ook naar North Berwick gegaan. Een plaats op het uiterste puntje ten oosten van Edinburgh. Omringd door zee, rotsen en heuvels hebben we ervaren wat een mooi land dit is. Op de heenweg hadden we te maken met een chagrijnige buschauffeur die ons een enkel kaartje had verkocht, in plaats van een retour. Nadat we dit beseften, 3 minuten na aanschaf, vertelde de beste meneer dat als we één minuut eerder waren gekomen hij had overwogen om ons een retourkaartje te verkopen. Niet dus. Duurder tripje dan verwacht en met als gevolg dat we besloten niet naar een kasteel te gaan, want tja dat waren weer 2 nieuwe buskaartjes. In plaats daarvan besloten we een heuvel op te gaan. Het bleek alleen lastiger dan gedacht om de plek te vinden waar een pad liep. We spraken verschillende mensen aan, de één nog optimistischer dan de ander. Misschien waren wij gewoon pessimistischer dan de gemiddelde Schot, maar 5 minuten lopen in hun ogen was toch écht een half uur. En toen moesten we nog naar boven. Een vader met een kind vertelde ons dat het een makkelijke klim was, gewoon een voetpad omhoog. Nou, we hadden toch echt onze voeten én handen nodig om de top te bereiken. We leken wel een stel oma’s, zeker omdat ik geen risico’s wilde nemen met mijn enkel dus mijzelf voor het grootste gedeelte schuivend over de grond heb voortbewogen. Toegegeven, het was hilarisch en het uitzicht was al onze worstelingen waard. Uitgeput keken we terug op een geslaagde dag:)
Ik kan nog uren doortypen, maar ik ga er nu toch maar een einde aan breien:p Éen ander hoogtepunt wil ik met jullie delen: St. Patricksday! Gisteren werd het Ierse feest hier uitbundig gevierd, ik heb nog nooit zoveel mensen in de rij zien staan bij zoveel bars en uitgaansgelegenheden, gekkenhuis! En natuurlijk was ik ook zo gek om daar wel aan deel te willen nemen, maar 2 uur in de rij staan was toch net iets teveel van het goede. We eindigden in een pub ‘Stramash’ genaamd. 2 schotten met hun gitaar hebben onze avond top gemaakt, geweldige dansmuziek en geen rij, wat wil je nog meer?!
Oh ja, verder werk ik ook nog overdag. Ik moet natuurlijk wel prioriteiten stellen in het kiezen van een onderwerp om over te schrijven. Volgende keer dan maar weer de visjes?:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley