Fietsen in Edinburgh

Het excuus ‘de kerstkilo’s wegwerken’ kan ik niet gebruiken na 1,5 week van de kerstvakantie ziek op bed te hebben gelegen, maar hoe dan ook is fietsen natuurlijk gezond:) Hier een kort verslagje over mijn terugkomst in Edinburgh en hoe mijn eerste ervaringen op de fiets zijn!

Maandag 4 januari ben ik weer teruggekomen in Edinburgh. Ondanks het ziek zijn, heb ik wel genoten van het weerzien van mijn familie, vrienden en Michele. Veel kunnen uitrusten dus, en gelukkig kon ik gezond weer terug vliegen. Het eerste verschil dat ik merkte was het weer, ondanks dat het ook regende in Edinburgh, het voelde zoveel warmer aan! Zal toch iets met luchtvochtigheid te maken hebben, mij hoor je niet klagen:p Ik had mijn kamer voor de kerstvakantie gereorganiseerd, omdat een monteur zou komen voor het dak. Sinds een paar weken lekt het in mijn kamer en helaas maken ze hier niet echt haast om zoiets te repareren. Bij terugkomst zag ik dat er niks veranderd was, dus dat werd weer wat e-mailtjes typen. Ondertussen kijken naar een andere kamer, omdat dit probleem blijkbaar weken/maanden kan duren voordat het gefixd is. Dit zijn van die momenten dat ik denk: lang leve de SSH. Maar ach, er zal zich vast wel een oplossing voordoen.

Dinsdag was het dan zover: op de fiets naar werk! Ik besloot geen bustickets meer te kopen (toch erg duur hier!) en te kijken of ik het op de fiets zou overleven. Het klinkt misschien raar, omdat wij in ons koude landje voor alles en ook echt alles de fiets pakken, maar hier is het absoluut een uitzondering! De paar fietsers die ik tot nu toe heb gezien zijn van die pro’s die als een verlichte kerstboom met veiligheidshestje en helm met 50km/h voorbij roetsjen, lichtelijk angstwekkend moet ik zeggen. Dus daar ging ik dan, met mijn action lampjes, zonder veiligheidshestje en zonder helm op een tweedehands fiets van 25 pond zonder verlichting, met zachte banden en een zadel die op trapperhoogte zat. De eerste meters de heuvel af, tot nu toe ging het goed. De remmen werken best aardig voor wat ik ervan verwacht had. Dubbeldekkers voor en achter me, nu werd het riskant. Hier zijn een aantal fietspaden, maar over het algemeen rijd je op de normale weg waar je je als auto moet gedragen. Ze kennen hier geen genade omdat jij besluit op een fiets te gaan zitten. Om de 10 meter google maps checkend, bereikte ik het eerste echte fietspad. Ik was 2x verkeerd gereden maar ik had het gevonden! Het fietspad was bijna zo goed als vlak en je vindt er alleen fietsers en wandelaars. Ik voelde me eindelijk weer in mijn comfortzone. Het pad leidde tot dicht bij het Western General Hospital waar ik werk. Eenmaal het pad af werd ik geconfronteerd met een best wel steile heuvel en druk verkeer. Adem in, adem uit. Ik bereikte de top en ging met een topsnelheid naar beneden, nu werd het leuk! Ik vond het ziekenhuis vrij snel en was best opgelucht dat het ritje voorbij was. Doordat het zadel zo laag stond had ik best wel pijn in sommige lichaamsdelen haha. De volgende dag besloot ik naar een fietsenmaker te gaan om de banden te laten oppompen en het zadel te verstellen. Een vriendelijke schot die werkte in zijn garage wilde het voor mij doen, wat de tweede dag op de fiets aangenamer maakte. Tot nu toe heb ik maar 1 grote fout gemaakt: na een bocht ging ik automatisch rechts fietsen, wat bijna een botsing met een auto opleverde, oepsss.. Gelukkig was de bestuurder oplettend en heb ik besloten niet meer te gaan fietsen als ik te moe ben, om de automatische piloot te voorkomen:) Na 1 dagje de bus te hebben genomen om van de pijn te herstellen, kon ik er weer tegenaan. Conclusie: prima te doen! Gewoon de pro’s negeren en gedragen alsof het hartstikke normaal is dat je als Hollander op de fiets zit in Schotland. Tradities moet je tenslotte meenemen, toch?